Snowy

“Mijn personeel in de opvang wilde mij helemaal niet kwijt, want wat was ik populair daar! Ik kreeg van iedereen aan de lopende band knuffels, werd altijd uitgenodigd voor de lunch en had zelfs mijn eigen vleugel met bank en koffietafel. Mijn verbazing was dan ook enorm toen ik ineens werd verplaatst naar mijn eigen huis met 1 personeelslid, helemaal alleen voor mij.
Maar hoe moet dat dan met mijn personeel in de opvang, vroeg ik me hardop af. Die kunnen helemaal niet zonder mij, hun mascotte, hun eenogige legende op drie poten, HUN Snowy. Ik snap het wel hoor. Het personeel was zo dol op mij dat het ze vast erg afleidde en daarom was het beter dat ik mijn privé-huis en eigen mens kreeg die zich helemaal op mij en mijn gezondheidsproblematiekjes kan richten.
Lief van ze, en wat lief van ze dat ik zo’n lief mens heb gekregen. Nel heet ze. Lieve Nel. Ik voelde me meteen thuis op mijn nieuwe plek onder de zon. En nu heb ik altijd iemand in de buurt die van me houden kon. En ik heb een balkon. Het rijmt dan wel, maar het is heus waar!
O, en het eten dat Nel me geeft, mijn kat… Zij zegt dat ik op mijn figuur moet passen maar ik ben nu eenmaal gehandicat, dus het is beter dat iedereen mijn figuur van een afstand al kan zien, zeg ik. Dat jullie allemaal maar net zo smakelijk mogen eten als ik elke dag!”